Relatywnie niskie koszty budowy, łatwy transport, składowanie i montaż odbywa się bez konieczności użycia ciężkiego sprzętu, to gęstożebrowe stropy belkowo-pustakowe Teriva.
ELEMENTY KONSTRUKCJI
Systemy stropowe są przeznaczone do
stosowania i montażu wewnątrz budynków
sposobem ręcznym. Długość produkowanych
belek wynosi od 2,40 m
do 7,20 m – moduł co 20 cm. Waga
jednej belki wynosi, proporcjonalnie
do długości, od 31 kg do 110 kg.
Dobór odpowiedniego rodzaju stropu
oraz rozstaw osiowy belek zależy od projektowanej
nośności stropu. Im mniejszy
rozstaw, tym większa nośność.
Podstawowymi elementami konstrukcyjnymi stropu gęstożebrowego Teriva są:
+ belki stropowe kratownicowe,
w rozstawie osiowym belek
odpowiednio:
– 60 cm – o rozpiętości stropu
do 6,0 m (typ Teriva I)
– 45 cm – o rozpiętości stropu
do 7,2 m (typ Teriva I Bis, II, III)
+ żebra rozdzielcze, przenoszą? żebra
obciążenia od ścianek działowych,
+ nadbeton – warstwa wierzchnia
grubości 3 cm lub 4 cm wylewana
bezpośrednio na budowie, w wersji ze
zbrojeniem podporowym w postaci
siatek zaginanych lub płaskich,
+ belka nośna kratownicowa, któ?
zbrojenie stanowi kratownica stalowa
z prętami dodatkowymi, zabetonowana
w pasie dolnym belki
(w stopce).
MONTAŻ STROPU
Montaż rozpoczyna się od przygotowania i wypoziomowania podpór montażowych oraz wciągnięcia na mury belek stropowych oraz ich rozłożenia, sprawdzając prawidłowy rozstaw belek. Podpory montażowe należy ustawiać w równych odstępach pod dolnym węzłem belki stropowej przy rozpiętości stropu: do 3,90 m – 1 podpora; od 4,0 do 6,0 m – 2 podpory; >6,0 m – 3 podpory. Dla stropów o rozpiętości powyżej 6,0 m podpory należy ustawiać tak, aby w środku rozpiętości stropu uzyskać tzw. strzałkę odwrotną (L/500), to znaczy uzyskać wygięcie stropu do 15 mm w górę. Belki należy układać w rozstawie wynikającym z zastosowanego rodzaju stropu, to jest 60 cm lub 45 cm. Uniwersalność belek stropowych polega na tym, że można je skracać do pożądanej długości i dlatego znajdują one zastosowanie w pomieszczeniach o nieregularnych kształtach.
Sprawdzenie rozstawu najlepiej wykonać przez ułożenie po jednym pustaku na obu końcach belek. Jeżeli nie stosujemy na obrzeżach ścian kształtek wieńcowych (wieńce szalowane), to końce belek układamy na podłożu z zaprawy cementowej M20 o grubości min. 20 mm. Najmniejsza długość oparcia belek na murze lub innej podporze wynosi 8 cm.
UKŁADANIE PUSTAKÓW
Pustak stropowy nie jest elementem
konstrukcyjnym stropu, a jedynie elementem
wypełniającym przestrzenie
pomiędzy belkami. Wyjątek stanowią
pustaki konstrukcyjne bez wypełnienia
styków zaprawą, np. pustaki keramzytowe
(21*24*52 cm – waga 12 kg/szt.) lub
żużlobetonowe (21*24*52 cm – waga
14 kg/szt.). Keramzyt to materiał ekologiczny,
nie zawierający pierwiastków
promieniotwórczych, co nie jest bez
znaczenia dla świadomych inwestorów.
Wykorzystujemy pustaki przelotowe
i z jednej strony zamknięte (deklowane).
Układamy je z pomostów roboczych –
rusztowań przygotowanych do tego celu.
Pustaki deklowane stosujemy od strony
wieńców, podciągów i żeber rozdzielczych,
aby uniemożliwić dostawanie się do środka betonu. Przyjmuje się, że ilość
deklowanych sięga 25–30% wszystkich
pustaków. Warto pamiętać, że w poziomych
kanałach pustaków istnieje możliwość
rozprowadzenia, w grubości stropu,
przewodów elektrycznych.
ŻEBRA I WIEŃCE
Stosowane są w stropach Teriva o rozpiętości
powyżej 4,0 m zgodnie z zasadą:
jedno żebro rozdzielcze w środku rozpiętości
stropu , gdy rozpiętość nie przekracza
6.0 m oraz dwa żebra rozdzielcze
– w równych odstępach, gdy rozpiętość
jest większa od 6,0 m. Zbrojenie żebra
rozdzielczego stanowią dwa pręty (jeden górą i jeden dołem) o średnicy nie mniejszej
niż 12 mm połączone strzemionami
wygiętymi w kształcie litery S, o średnicy
4,5–6 mm w odległości 55–60 cm. Szerokość
żebra rozdzielczego powinna wynosić
od 7 do 10 cm, a wysokość powinna
być równa wysokości stropu. Pręty
podłużne żeber rozdzielczych powinny
być zakotwione w wieńcach lub podciągach.
Długość zakotwienia wynosi około
50 cm.
Pod ściankami równoległymi do belek
stropowych należy wykonać wzmocnione
żebra stropu. Przyjmuje się, że obciążenie
od ścianki rozkłada się na trzy żebra: 50%
na żebro pod ścianką oraz po 25% na żebra
sąsiednie. Jeżeli nośność żebra pod
łącznym obciążeniem stropu jest niewystarczająca,
to pod ścianką należy przewidzieć
dwie belki lub je rozsunąć i wykonać
belkę żelbetową. Musi to być udokumentowane
obliczeniowo, dlatego każdy przypadek
obciążeń rozpatruje się oddzielnie.
Należy również pamiętać, że zgodnie
z normą „EN 15037-1. Prefabrykaty z betonu.
Belkowo – pustakowe systemy stropowe.
Część 1. Belki”, przy sprawdzaniu
dopuszczalnych ugięć należy uwzględnić
kolejność przykładania obciążeń stałych
i czas, jaki upłynął od zdjęcia podpór
do momentu przyłożenia tych obciążeń.
Na obrzeżach stropów na ścianach nośnych
i ścianach nośnych równoległych
do belek należy wykonać wieńce żelbetowe
o wysokości nie mniejszej niż wysokość
stropu i szerokości co najmniej
12 cm. Zbrojenie wieńców powinno
składać się z minimum trzech prętów
o średnicy nie mniejszej niż 12 mm.
Zaleca się stosowanie 4 prętów o średnicy
12 mm każdy. Strzemiona o średnicy
4,5 mm do 6 mm powinny być rozmieszczone
co 25 cm. Pręty zbrojeniowe belek
należy zakotwiczyć w wieńcach. Wieńce
betonuje się równocześnie ze stropem.
Przy rozpiętości stropu powyżej 6 m zaleca
się wykonanie wieńca obniżonego.
Dolna krawędź wieńca obniżonego powinna
znajdować się powyżej 40 mm od
spodu belki stropowej. Wieńce należy betonować
łącznie z betonowaniem całego
stropu.
ZBROJENIE I BETONOWANIE
Stosowanie zbrojenia podporowego wynika z normy PN-B/03264:2002 „Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie”. Brak zastosowania zbrojenia podporowego narusza wymagania wynikające z „Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” (Dz.U. Z 2002. Nr 75 poz. 690)”. Stosowane do zbrojenia siatki mogą być płaskie oraz zaginane. Wymiary siatek zaginanych są dostosowane do rodzaju stropu, natomiast siatki płaskie wykonywane z prętów 4,5–5 mm mają wymiary najczęściej 100 x 300 cm.
Betonowanie stropu należy rozpocząć po ułożeniu belek, pustaków, po wykonaniu zbrojenia wieńców, żeber rozdzielczych i zbrojenia przypodporowego. Przed betonowaniem należy powierzchnię stropu oczyścić i polać wodą. Betonowanie należy prowadzić równomiernie na całej rozpiętości stropu, przesuwając się stopniowo w kierunku prostopadłym do belek. Klasa betonu powinna wynikać z dokumentacji projektowej, jednak nie mniej niż klasa C 16/20, a wykonanie betonu powinno odpowiadać normie PN-EN 206-1:2003 i PN-B/06265:2004. Przy podawaniu betonu pompą należy beton rozprowadzać równomiernie, nie dopuszczając do jego miejscowego gromadzenia. Przy rozwożeniu betonu taczkami, należy poruszać się po ułożonych drewnianych pomostach. Wysokość nadbetonu, w zależności od rodzaju stropu wynosi od 3 do 4 cm.
PODSTAWOWE PARAMETRY STROPU TERIVA 4,0/1
+ zużycie betonu (nie wliczając wieńców): 7,2 m3 betonu na 100 m2 stropu;
pustaków: 6,7 szt./1 m2 stropu; belek: 1,67 mb/1 m2 stropu; stali: od 3,03
do 5,32 kg/1 m2 stropu,
+ obciążenia: ciężar własny konstrukcji: 2,68 KN; ścianki wykończeniowe:
1,29 KN; ścianki działowe: 0,75 KN; zmienne technologiczne: 1,5 KN,
+ izolacyjność akustyczna: grupy IIa wg „Katalogu rozwiązań podłóg dla
budownictwa mieszkaniowego i ogólnego”,
+ odporność ogniowa: przyjmuje się, że odporność ogniowa stropu typu
Teriva I wynosi 1 godzinę ( REI30), przy otynkowaniu dolnej powierzchni
tynkiem cementowo-wapiennym o grubości 1,5 cm. Sprawy odporności ogniowej
reguluje norma „PN-EN 13369:2004. Wspólne wymagania dla prefabrykatów
betonowych” – pkt 4.3.4.1 do 4.3.4.3,
+ opór cieplny stropu (bez warstw wykończeniowych): 0,37 m²K/W.
PODSTAWOWE BŁĘDY
PRZY WYKONYWANIU STROPÓW
+ usuwanie podpór montażowych wcześniej,
niż 14 dni od momentu zabetonowania
stropu,
+ nadmierne składowanie i transport
materiałów na stropie wcześniej, niż
14 dni od momentu zabetonowania
stropu – bez użycia pomostów roboczych,
+ stosowanie pustaków pękniętych,
wyszczerbionych – beton wylewa się
przez nieszczelności styków,
+ układanie pustaków otwartych przy
wieńcach, żebrach rozdzielczych
– beton wlewa się do pustaków,
osłabiając je,
+ bezpośrednie chodzenie po pustakach
podczas ich układania między belkami
– jest to niedopuszczalne i niebezpieczne,
+ unikanie ze względów finansowych
stosowania zbrojenia przypodporowego
tam, gdzie jest ono konieczne,
+ w przypadku zbyt małej ilości zamówionego
betonu – przerywanie betonowania
stropu i kończenie następnego dnia,
+ przy poziomowaniu podparcia montażowego
stropu – nie uwzględnianie
odwrotnej strzałki ugięcia przy stropach
o rozpiętości powyżej 6,0 m,
+ niewłaściwa pielęgnacja betonu. Beton
osiąga właściwą wytrzymałość pod
warunkiem, że jest należycie pielęgnowany
podczas wiązania i twardnienia.
Pielęgnacja polega przede wszystkim na
utrzymaniu wiążącej mieszanki w stanie
wilgotnym, a także – na jej ochronie
przed zamarznięciem. Zanim mieszanka
zwiąże, stropu nie należy polewać
silnym strumieniem wody, gdyż łatwo
go w ten sposób uszkodzić.
