Komplementarny system budowy H+H do budowy domu

System Budowy H+H to kompleksowa oferta elementów z betonu komórkowego i bloczków silikatowych. Obydwa materiały murowe powstają z podobnych surowców. W przypadku silikatów jest to wapno, piasek, woda. Natomiast w betonie komórkowym wapno, piasek i woda są dodatkowo wzbogacone o gips, cement i proszek aluminiowy. Pomimo podobnego składu, występujące różnice surowców i inny przebieg procesu produkcyjnego powodują, że materiały charakteryzują się odmiennymi parametrami fizycznymi, dzięki czemu bardzo dobrze się uzupełniają budując komplementarną całość.

Nadproża z betonu komórkowego to brak konieczności wykonywania szalunku i betonowania.
Nadproża z betonu komórkowego to brak konieczności wykonywania szalunku i betonowania.

ELEMENTY TWORZĄCE SYSTEM BUDOWY H+H

W skład Systemu Budowy H+H wchodzą:
1. bloczki z betonu komórkowego z różną geometrią powierzchni czołowej – z pióro-wpustem, z pióro-wpustem i uchwytem montażowym oraz bloczki gładkie o szerokościach od 115 do 480 mm,
2. płytki z betonu komórkowego o gładkiej powierzchni czołowej o szerokościach od 50 do 100 mm,
3. panele z betonu komórkowego o powiększonych wymiarach 600 x 500 mm (wys. x dł.) z pióro-wpustem o szerokościach 100 oraz 115 mm, 4. nadproża z betonu komórkowego – zbrojone i niezbrojone,
5. elementy z betonu komórkowego pełniące rolę szalunku traconego – kształtki U,
6. bloczki podstawowe silikatowe, drążone z różną geometrią powierzchni czołowej – z pióro-wpustem, z pióro- -wpustem i podchwytem montażowym o szerokościach od 65 do 250 mm,
7. bloczki silikatowe pełne do wznoszenia przegród o podwyższonych wymaganiach izolacyjności akustycznej, o gładkiej powierzchni czołowej i o szerokościach od 120 do 250 mm,
8. silikatowe produkty tradycyjne o wymiarach typowej cegły,
9. silikatowe elementy elewacyjne o gładkiej lub łupanej powierzchni licowej, występujące w różnych kolorach, o szerokościach od 25 mm do 120 mm,
10. elementy silikatowe uzupełniające, to produkty różnego typu, których głównym przeznaczeniem jest ułatwienie prac murarskich: elementy połówkowe (łatwiejsze wykonywanie narożników), elementy wyrównu jące na wysokości (osiągnięcie odpowiedniej wysokości kondygnacji bez konieczności częstego docinania elementów), elementy pełniące rolę szalunku traconego – kształtki U, elementy służące do wykonywania pionów wentylacyjnych – kształtka PW,
11. cienkowarstwowa zaprawa klejowa H+H występująca w wersji letniej i zimowej.

Murowanie przegród z betonu komórkowego w dwuosobowych zespołach przebiega sprawnie.
Murowanie przegród z betonu komórkowego w dwuosobowych zespołach przebiega sprawnie.

ELEMENTY Z BETONU KOMÓRKOWEGO I BLOCZKI SILIKATOWE – ZASTOSOWANIE

Elementy Systemu Budowy H+H nadają się do wznoszenia każdego rodzaju przegród budowlanych. Z betonu komórkowego najniższych gęstości i większych szerokości powstają ściany zewnętrzne, konstrukcyjne, jednowarstwowe – spełniające obowiązujące przepisy izolacyjności cieplnej bez konieczności stosowania dodatkowej warstwy ocieplenia.

Zarówno z bloczków z betonu komórkowego jak i z silikatów powstają:
+ ściany konstrukcyjne zewnętrzne (dwu- i trójwarstwowe), + ściany niekonstrukcyjne,
+ ściany oddzielenia pożarowego,
+ ściany piwnic i fundamentów.
Elementy silikatowe dodatkowo sprawdzą się przy przegrodach o podwyższonych wymaganiach izolacyjności akustycznej.
Podobnie uniwersalne jest zastosowanie Systemu Budowy H+H w różnego rodzaju inwestycjach. System sprawdzi się zarówno w inwestycjach jedno- i wielorodzinnych, obiektach użyteczności publicznej, obiektach komercyjnych jak i budownictwie rolniczym i przemysłowym.

SYSTEM BUDOWY H+H – CHARAKTERYSTYKA MATERIAŁÓW

Bloczki z betonu komórkowego i elementy silikatowe posiadają pewien zakres parametrów wspólnych, łączących obydwie grupy produktowe, jak i parametry typowo materiałowe, charakterystyczne dla każdego z nich. Cały System Budowy H+H to duża dokładność wymiarowa i możliwość murowania ścian z wykorzystaniem zaprawy cienkowarstwowej, co stanowi przyspieszenie prac (łatwiejsze ustawianie i poziomowanie elementów w warstwie), zmniejszenie zużycia zaprawy oraz energooszczędność przejawiającą się w eliminowaniu zjawiska pojawiania się podłużnych mostków termicznych. System, to również bardzo
wysokie bezpieczeństwo pożarowe potwierdzone zarówno najwyższą klasą reakcji na ogień (A1 – elementy całkowicie niepalne) jak bardzo wysokim bezpieczeństwem przegród określonym w klasyfikacji odporności ogniowej (kryteria EI oraz REI) – już elementy o szerokości 180 mm mogą osiągnąć poziom kryterium najwyższego bezpieczeństwa tj. REI 240. Bloczki z betonu komórkowego i bloczki silikatowe to także bezpieczeństwo użytkowania przejawiające się w bardzo niskiej promieniotwórczości naturalnej, odporności na działanie pleśni i grzybów (zasadowy charakter materiału), a także pracy na rzecz dobrego klimatu pomieszczeń (stabilizacja temperatury i wilgotności). Z właściwości charakterystycznych dla betonu komórkowego powinno się wymienić przede wszystkim jego bardzo dobrą izolacyjność cieplną oraz szybkość i łatwość prowadzenia prac murarskich. Beton komórkowy to materiał, z którego ściany buduje się bezproblemowo zarówno pod względem ciężaru elementów, ich wymiarów jak i łatwości ich docinania. Natomiast silikat to materiał o zwartej strukturze wewnętrznej i dużej gęstości, które mają wpływ na najważniejsze cechy materiału takie jak: wysoką wytrzymałość na ściskanie, bardzo dużą izolacyjność akustyczną i wysoką akumulacyjność cieplną.

Kielnia o szerokości dostosowanej do szerokości muru ułatwia rozprowadzenie zaprawy.
Kielnia o szerokości dostosowanej do szerokości muru ułatwia rozprowadzenie zaprawy.

MUROWANIE W SYSTEMIE BUDOWY H+H – INFORMACJE PODSTAWOWE

W celu maksymalnego ułatwienia prac murarskich z wyjątkową starannością należy wykonać pierwszą warstwę. To ona w dużym stopniu będzie odpowiedzialna za jakość całej przegrody. Jeżeli mur jest wykonywany na ścianie, ławie fundamentowej lub jest ścianą parteru w budynku niepodpiwniczonym, należy pamiętać o ułożeniu odpowiedniej warstwy izolacji poziomej zgodnie z ogólnie obowiązującymi zasadami.

Rozpoczynając prace murarskie należy zadbać o zapewnienie odpowiedniego kompletu narzędzi.
Rozpoczynając prace murarskie należy zadbać o zapewnienie odpowiedniego kompletu narzędzi.

Pierwszą czynnością jest wytyczenie osi ścian oraz wykonanie niwelacji poziomej. Należy ustalić najwyższy i najniższy punkt podłoża, w przypadku wystąpienia znaczących różnic podłoże należy wyrównać. Bloczki pierwszej warstwy muruje się na zaprawie cementowej o konsystencji tak dobranej, aby bloczki nie osiadały pod własnym ciężarem. Murowanie zaczyna się od ustawienia we wszystkich narożnikach (począwszy od najwyższego) pojedynczego bloczka połówkowego, a następnie dostawieniu do niego bloczka podstawowego (w przypadku silikatów) lub ustawienia pojedynczych bloczków z piórami zwróconymi na zewnątrz budynku (w przypadku betonu komórkowego). Górna płaszczyzna bloczków musi być dokładnie na tej samej wysokości. Najłatwiej i najprecyzyjniej wykonuje się tę czynność przy pomocy niwelatora. Po ustabilizowaniu wszystkich bloczków narożnych należy rozciągnąć pomiędzy nimi sznur murarski i uzupełnić warstwę, dokładnie kontrolując wysokość i poziom górnej płaszczyzny układanych bloczków.

Gotowa zaprawa cienkowarstwowa powinna mieć konsystencję gęstej śmietany.
Gotowa zaprawa cienkowarstwowa powinna mieć konsystencję gęstej śmietany.

Do murowania kolejnych warstw można przystąpić po stwardnieniu zaprawy cementowej pod pierwszą warstwą tj. po ok. 1 do 2 godzin od zakończenia jej układania. Do wznoszenia ścian w Systemie Budowy H+H zaleca się używać cienkowarstwową zaprawę klejącą H+H. Układanie zaprawy ułatwia specjalna kielnia, dopasowana do szerokości muru i umożliwiająca ułożenie warstwy zaprawy o odpowiedniej grubości. Większość elementów z betonu komórkowego i bloczków silikatowych posiada profilowane powierzchnie czołowe (łączenie na pióro-wpust), taka geometria umożliwia prowadzenie prac murarskich z wypełnieniem jedynie spoiny wspornej. Spoinę pionową należy wypełnić w przypadku połączenia elementów o gładkich powierzchniach czołowych (również w przypadku, gdy tylko jeden z łączonych elementów ma gładką powierzchnię czołową), elementów znajdujących się poniżej poziomu terenu oraz w momencie zaznaczenia konieczności wypełnienia spoiny pionowej w projekcie obiektu.
Przy murowaniu kolejnych warstw oraz przy łączeniu ścian za pomocą węzła murarskiego należy zwrócić uwagę na zachowanie podstawowej zasady wykonywania ścian murowanych tj. zachowania przewiązania murarskiego odpowiedniej długości. Przewiązanie murarskie wynosi 0,4 wysokości elementu/40 mm (decyduje większa z wartości) dla elementów o wysokości nie większej niż 250 mm lub 0,2 wysokości elementu/100 mm (decyduje większa z wartości) dla elementów o wysokości większej niż 250 mm. Przewiązanie murarskie w Systemie Budowy H+H wynosi 88 mm dla elementów silikatowych o wysokości 220 mm oraz 96/100 mm dla elementów z betonu komórkowego o wysokości 240/250 mm. Najkorzystniejsze ze względu na rozkład naprężeń jest wiązanie w połowie długości elementu murowego. Jeżeli niemożliwe jest wykonanie przewiązania odpowiedniej długości należy zapewnić alternatywny system połączenia elementów umożliwiający właściwą redystrybucję obciążeń np. poprzez zastosowanie odpowiednich łączników.

Poprawne wykonanie pierwszej warstwy jest istotne dla jakości wykonania całej przegrody.
Poprawne wykonanie pierwszej warstwy jest istotne dla jakości wykonania całej przegrody.
W przypadku murowania elementów gładkich należy wypełnić spoinę pionową.
W przypadku murowania elementów gładkich należy wypełnić spoinę pionową.
Ustawienie kolejnych bloczków w warstwie można korygować przy użyciu gumowego młotka.
Ustawienie kolejnych bloczków w warstwie można korygować przy użyciu gumowego młotka.

NAJCZĘŚCIEJ POJAWIAJĄCE SIĘ BŁĘDY PRZY WYKONYWANIU PRAC MURARSKICH:

+ wykonywanie spoin nieodpowiednich grubości, przekraczających zakres 6–15 mm dla spoin tradycyjnych oraz 0,5–3 mm dla spoin cienkowarstwowych,
+ wykonanie spoin wspornych z nierównomiernym rozłożeniem zaprawy – koncentracja naprężeń,
+ układanie zaprawy na odcinku dłuższym niż 3 metry. Wysychanie zaprawy powoduje pogorszenie jej właściwości,
+ brak wypełnienia spoin pionowych w przypadku łączenia elementów o gładkich powierzchniach czołowych,
+ niezapewnienie przewiązania odpowiedniej długości,
+ nieodpowiednie połączenie ścian. Połączenie ściany zewnętrznej i wewnętrznej powinno być realizowane z założeniem zapewnienia prawidłowej pracy konstrukcji np. właściwego przenoszenia obciążeń,
+ pominięcie zbrojenia strefy podokiennej – jest to strefa mocno narażona na zarysowanie, dlatego zaleca się ułożenie zbrojenia przynajmniej w jednej, najwyższej spoinie,
+ brak pozostawienia lub niewłaściwe wykonanie szczeliny podstropowej – aby zapewnić swobodę ugięcia stropu, pomiędzy górną powierzchnią ściany wypełniającej a stropem wyższej kondygnacji powinna być pozostawiona przestrzeń wypełniona materiałem trwale plastycznym,
+ nieodpowiednie układanie instalacji elektrycznych i innych podejść instalacyjnych – np. wykonywanie bruzd i wnęk o nieodpowiednich wymiarach, umieszczanie gniazd elektrycznych w tym samym miejscu po obu stronach ściany (mostek akustyczny).

Artykuł pochodzi z
Głos PSB

Czy artykuł był przydatny?

Dziękujemy. Podziel się swoją opinią.

Czy możesz zaznaczyć kim jesteś?

Dziękujemy za Twoją opinię.

 
Artykuł powstał przy współpracy H+H Polska Sp. z o.o. H+H Polska Sp. z o.o.