W pomieszczeniach takich jak łazienki czy kuchnie, istnieje szczególne ryzyko zalania, 
m.in. przez uszkodzony sprzęt (np. pralka, prysznic), wadliwie działającą instalację 
wodno-kanalizacyjną czy najzwyczajniej przez naszą nieuwagę. W takich przypadkach 
niezbędne okazuje się wykonanie okładziny z płytek ceramicznych oraz co ważne, 
wykonanie dodatkowej izolacji podpłytowej. Tego typu izolacja najczęściej stosowana 
jest na tarasach czy balkonach, jednak zaleca się jej wykorzystanie także w łazienkach.
			
				
			
			
		Właściwe przygotowanie podłoża to podstawa 
wszystkich prac budowlanych. Szczególnej uwagi 
wymagają podłoża słabe, pylące, a także mocno 
nasiąkliwe. Takie wyroby jak  GRUNT OLIT-W  301, 
GRUNT OLIT-SG 302 pozwolą na ograniczenie chłonności 
podłoża, czyli zmniejszenie ich nasiąkliwości. Dodatkowo 
zwiększą przyczepność kolejno nakładanych 
warstw i co ważne, wydłużą czas możliwej ich obróbki. 
GRUNTOLIT-W 301 to produkt stosowany najczęściej do 
gruntowania jastrychów, tynków cementowo-wapiennych 
czy gipsowych. GRUNTOLIT-SG 302 stosuje się przy podłożach 
wymagających dodatkowego wzmocnienia, np. w przypadku 
starych tynków. W obu przypadkach niezwykle istotne 
jest nałożenie odpowiedniej ilości gruntu. Zbyt gruba warstwa 
może spowodować, że podłoże będzie trudno przyczepne.
 
Tynk czy podkład podłogowy to 
nie jedyne rodzaje podłoża, dlatego 
w przypadku styczności z podłożem 
niestandardowym, np. stare płytki 
ceramiczne czy lamperie olejne konieczne 
jest sprawdzenie ich przyczepności 
do tynków podkładowych. 
Dopiero w następnej kolejności 
można przystąpić do gruntowania. 
Do gładkich i nienasiąkliwych podłoży 
polecamy środek gruntujący 
GRUNT OBET 310 z kruszywem 
kwarcowym. Po jego aplikacji powierzchnia 
jest szorstka, dzięki 
czemu klej łatwiej się nakłada. Alternatywą 
dla gruntowania może 
być zastosowanie plastycznych klejów, 
charakteryzujących się dużą 
adhezją do pozostałych materiałów, 
np. EXPERT 3 lub EXPERT 4. Za 
pomocą tego kleju można wykonać 
warstwę kontaktową (sczepną) lub 
kleić bezpośrednio.
 
Kolejnym, nie mniej ważnym etapem przygotowania podłoża 
jest jego wyrównanie. W przypadku ścian najlepiej wykorzystać 
zaprawy wyrównujące, np.  WYRÓWN AWCZĄ 428. Dzięki 
dużemu zakresowi grubości stosowania (od 2 do 50 mm) można 
nią wyrównać nawet znaczne ubytki ścian, a także podłóg. 
Podłoża nie zaleca się wyrównywać klejem do płytek, wyjątkiem 
jest jedyny na rynku klej i zaprawa wyrównawcza w jednym – 
KLEJ 100. Można go stosować zarówno na ściany jak i podłogi, 
do grubości aż 30 mm. Do wyrównywania podkładów podłogowych, 
jastrychów najczęściej stosuje się wylewki samopoziomujące. 
Dzięki swoim właściwością szybko wyrównują podłoże. 
Do łazienek, kuchni oraz wszystkich pozostałych pomieszczeń 
proponujemy wylewki z rodziny  RENOGRUNT , w zależności 
od rodzaju, wykazują różne grubości stosowania, inną szybkość 
wiązania czy wytrzymałość mechaniczną.
			
				
			
			
		To, kiedy należy przystąpić do kolejnych prac po wyrównaniu 
podłoża zależy od grubości warstwy oraz rodzaju 
prowadzonych prac. Przy wyrobach szybkowiążących (np. 
RENOGRUNT 412) klejenie płytek czy nanoszenie izolacji 
możliwe jest już po upływie jednego dnia. Przy pozostałych 
wylewkach i zaprawie wyrównawczej okres ten wynosi minimum 
3 dni.
 
Płytki ceramiczne nigdy 
nie zapewnią całkowitej 
szczelności przed działaniem 
wody. Po kilku 
latach eksploatacji woda 
może przenikać, chociażby 
poprzez pojawiające 
się z upływem czasu 
nieszczelności w fugach. 
W celu zabezpieczenia się 
przed skutkami niszczącego 
działania wody stosuje 
się odpowiednie izolacje 
wodochronne. Ich 
wykonanie wymaga użycia specjalistycznych materiałów dostosowanych 
do stopnia narażenia na zawilgocenie. Podstawowym 
środkiem izolacyjnym stosowanym wewnątrz pomieszczeń jest 
płynna folia FOLBIT 800. Aby uzyskać właściwe zaizolowanie 
podłoża, wymagane jest wykonanie powłoki co najmniej dwuwarstwowej, 
o łącznej grubości 1–1,5 mm. Izolację należy stosować 
w strefie mokrej łazienek. Obejmuje ona miejsca, gdzie 
może wystąpić nadmierne rozlewanie wody lub krótkotrwałe silne zraszanie powierzchni wodą rozpryskową, czyli okolice 
umywalek, wanien, oraz prysznice. Do tej strefy zalicza się też 
całą podłogę i pas o wysokości co najmniej 10 cm na ścianach 
wokół podłogi. Pozostałe powierzchnie to tzw. strefa wilgotna, 
która nie wymaga wykonywania izolacji.
 
Należy jednak zwrócić uwagę, że sama zaprawa uszczelniająca 
to nie wszystko. Dodatkowego zabezpieczenia wymagają 
miejsca szczególne, tj.: połączenie powierzchni pionowych 
i poziomych, szczelin dylatacyjnych i przejść rurowych, takie 
uzupełnienie możliwe jest przy użyciu taśmy uszczelniającej, 
narożników oraz kołnierzy uszczelniających. W pobliżu 
uszczelnianych miejsc nanosi się warstwę płynnej folii FOLBIT 
800 lub innej zaprawy uszczelniającej, przykłada dany element, 
dociska i cienko pokrywa masą część z widoczną siateczką lub 
fizeliną. Całościowe pokrycie taśmy uszczelniającej izolacją raczej 
nie jest praktykowane, uszczelniający elastomer powinien 
być wolny od zaprawy. Brak dodatkowych elementów uszczelniających 
to najczęstszy błąd wykonawczy powodujący przeciekanie 
izolacji. Ważne, aby po wykonaniu okładziny ceramicznej 
we wszystkich tych miejscach zamiast fugi cementowej zastosować 
spoinę elastyczną, np. silikon  NANOTECH 720. 
			
				
			
			
		
			
				
			
			
		Po wyschnięciu zaprawy izolacyjnej można przystąpić 
do układania płytek. W tym celu stosuje się zaprawy klejące 
o podwyższonych parametrach przyczepności, takie 
jak:  GRES MULTI 105  (klasa C2T) i  ELASTI MULTI 
Specjal 104 (Klasa C2TE) lub  EXPERT 2  (klasa C2TE) czy 
EXPERT 3 (klasa C2TE S1). Zaprawy te przeznaczone są do 
przyklejania wszystkich rodzajów płytek ceramicznych, także 
do płytek wielkoformatowych. Nadają się na wszystkie podłoża mineralne, na ogrzewanie 
podłogowe i ścienne wewnątrz 
oraz na tarasy i balkony. Zaprawy 
te są koloru szarego, można nimi 
przykleić również płytki z kamienia 
naturalnego, jednak tylko te 
nieulegające odbarwieniu. Przy 
marmurach najlepiej sprawdzają 
się kleje białe, takie jak zaprawa 
KAMLEP Plus 108, zawierająca 
tras, co w znaczny sposób ogranicza 
możliwość wykwitu oraz 
przebarwień. Może być stosowana 
w warstwie aż do 15 mm. Wskazane 
jest, aby płytki przyklejone na 
zaprawie izolacyjnej były w pełni 
pokryte klejem. Całkowite pokrycie 
powierzchni płytki zaprawą 
można uzyskać stosując tzw. metodę 
kombinowaną nakładania kleju. 
W pierwszej kolejności przygotowaną 
zaprawę rozprowadza się na 
podłożu przy użyciu stalowej pacy 
zębatej. Następnie przy użyciu prostej 
krawędzi pacy, zaprawę klejącą 
nanosi się na każdą płytkę, cienką 
warstwą pokrywającą wszystkie 
wyprofilowania. Dopiero w taki 
sposób pokrytą klejem płytkę 
przykłada się do warstwy kleju naniesionego 
na podłoże i po odpowiednim 
rozsunięciu na szerokość 
spoiny silnie dociska. W przypadku 
stosowania wyżej wymienionych klejów nie ma ograniczenia 
co do stosowanego formatu płytek, należy jednak 
zauważyć, że kleje odkształcalne będą się do nich 
lepiej nadawać, natomiast do płytek takich jak spieki kwarcowe 
nadają się wyłącznie kleje odkształcalne, np. EXPERT 3 
lub wysoce odkształcalny EXPERT 4 (klasy C2TE S2). 
Podstawowym błędem w przypadku montażu płytek ceramicznych 
jest przyklejanie ich na tzw. placki, na skutek których 
przedostająca się woda powoduje uszkodzenia mrozowe 
na zewnątrz pomieszczeń. Równie często pojawiającym się błędem wykonawczym jest nieumiejętne dobranie kleju do 
danego podłoża czy płytki.
 
Ostatnim etapem podczas wykonywania okładziny ceramicznej 
jest fugowanie. Do spoinowania płytek można przystąpić 
po upływie minimum 2 dni, wtedy zaprawa mocująca płytki 
do podłoża jest wyschnięta. KREISEL w swojej ofercie dysponuje 
wieloma zaprawami do spoinowania, to m.in.  silikonowa 
masa uszczelniająca  (NANOTECH 720) idealna do wykonywania 
spoin trwale elastycznych. Jednak najbardziej popularną 
jest wodoodporna i mrozoodporna  FUGA NANOTECH 730, 
stosowana do spoin o szerokości od 1 do 20 mm, która dostępna 
jest aż w 28 kolorach, co znaczenie ułatwia jej dopasowanie 
do koloru płytek. Ponadto charakteryzuje się ona zwiększoną 
odpornością na ścieranie, zamrażanie i rozmrażanie oraz działanie 
wody. Może być stosowana na podłożach z ogrzewaniem 
podłogowym. Jest szybkowiążąca, co ogranicza możliwość 
przebarwień. Kolejną z propozycji jest  FUGA SILVER 731, 
czyli zaprawa z dodatkiem nanocząsteczek srebra, dzięki którym 
spoina jest wysoce odporna na agresję biologiczną. Przy 
stosowaniu fug o intensywnych kolorach zaleca się sprawdzić, 
czy pigment w sposób trwały nie odbarwi powierzchni płytki. 
Fugę najczęściej nakłada się gumową pacą, a następnie zmywa. 
Wyjątek stanowi klinkier. W jego przypadku zaleca się stosować 
specjalną  FUGĘ 701 z dodatkiem trasu. Jej wykorzystanie 
nieznacznie się różni – spoinę wykonuje się specjalną pacą 
tzw. spoinówką.