Systemy stropowe Teriva

Budowa domu i dobór odpowiedniego stropu to podstawa całej konstrukcji obiektu. Obecnie do najbardziej rozpowszechnionych i lekkich konstrukcji stropowych należą stropy Teriva. Są to gęstożebrowe stropy belkowo-pustakowe. Dobór odpowiedniego rodzaju stropu oraz rozstaw osiowy belek zależy od projektowanej nośności stropu. Im mniejszy rozstaw, tym większa nośność.

PRZEZNACZENIE I ZAKRES STOSOWANIA

Systemy stropowe przeznaczone są do stosowania i montażu wewnątrz budynków, sposobem ręcznym. Długość belek wynosi od 2,40 m do 7,20 m – moduł co 20 cm. Waga jednej belki od 31 kg do 110 kg – proporcjonalnie do długości. 

ELEMENTY KONSTRUKCYJNE STROPÓW TERIVA

Podstawowe elementy konstrukcyjne stropu gęstożebrowego Teriva to:
1. belki stropowe kratownicowe, rozmieszczane w rozstawie osiowym belek odpowiednio:
# 60 cm (typ Teriva I) – o rozpiętości stropu do 6,0 m,
# 45 cm (typ Teriva I Bis, II, III) – o rozpiętości stropu do 7,2 m,
2. żebra rozdzielcze – przenoszące dodatkowe obciążenia od ścianek działowych.
Nadbeton – warstwa wierzchnia betonu gr. 3 cm lub 4 cm wylewana bezpośrednio na budowie w wersji ze zbrojeniem podporowym w postaci siatek zaginanych lub płaskich. Nadbeton bez zbrojenia uznaje się za warstwę niekonstrukcyjną.
Belka nośna kratownicowa jest elementem żelbetowym, którego zbrojenie stanowi kratownica stalowa z prętami dodatkowymi, zabetonowana w pasie dolnym belki (w stopce).

PODSTAWOWE ZASADY WYKONANIA STROPÓW TERIVA

1. Układanie belek
Montaż stropu rozpoczyna się od przygotowania i wypoziomowania podpór montażowych oraz wciągnięcia na mury belek stropowych oraz ich rozłożenia (sprawdzając prawidłowy rozstaw belek). Podpory montażowe należy ustawiać w równych odstępach pod dolnym węzłem belki stropowej przy rozpiętości stropu: do 3,90 m – 1 podpora; od 4,0 do 6,0 m – 2 podpory; >6,0 m – 3 podpory. Dla stropów o rozpiętości powyżej 6,0 m podpory należy ustawiać tak, aby w środku rozpiętości stropu uzyskać tzw. strzałkę odwrotną (L/500) – tzn. uzyskać wygięcie stropu do 15 mm w górę.
Belki należy układać w rozstawie wynikającym z zastosowanego rodzaju stropu Teriva, to jest 60 cm lub 45 cm. Sprawdzenie rozstawu najlepiej wykonać przez ułożenie po jednym pustaku na obu końcach belek. Jeżeli nie stosujemy na obrzeżach ścian kształtek wieńcowych (wieńce szalowane), to końce belek należy układać na podłożu z zaprawy cementowej M20, o grubości min. 20 mm.
Najmniejsza długość oparcia belek na murze lub innej podporze wynosi 8 cm.

2. Układanie pustaków
Pustak stropowy nie jest elementem konstrukcyjnym stropu, a jedynie elementem wypełniającym przestrzenie pomiędzy belkami. Wyjątek stanowią pustaki konstrukcyjne bez wypełnienia styków zaprawą. Produkowane są pustaki keramzytowe (21*24*52 cm – waga 12 kg/szt.) lub żużlobetonowe (21*24*52 cm – waga 14 kg/szt.). Należy stosować pustaki przelotowe i z jednej strony zamknięte (deklowane). Pustaki należy układać z pomostów roboczych – rusztowań przygotowanych do tego celu. Pustaki deklowane stosuje się od strony wieńców, podciągów i żeber rozdzielczych, aby uniemożliwić dostawanie się betonu do środka pustaków. Przyjmuje się, że ilość pustaków deklowanych sięga 25–30% wszystkich pustaków.

3. Żebra rozdzielcze
Stosowane są w stropach Teriva o rozpiętości powyżej 4,0 m. Stosuje się jedno żebro rozdzielcze w środku rozpiętości stropu, gdy rozpiętość nie przekracza 6.0 m oraz dwa żebra rozdzielcze – w równych odstępach – gdy rozpiętość jest większa od 6,0 m. Zbrojenie żebra rozdzielczego stanowią dwa pręty (jeden górą i jeden dołem) o średnicy nie mniejszej niż 12 mm, połączone strzemionami wygiętymi w kształcie litery S, o średnicy 4,5–6 mm w odległości 55–60 cm. Szerokość żebra rozdzielczego powinna wynosić od 7 do 10 cm, a wysokość powinna być równa wysokości stropu. Pręty podłużne żeber rozdzielczych powinny być zakotwione w wieńcach lub podciągach. Długość zakotwienia – około 50 cm.

4. Żebra rozdzielcze pod ścianki równoległe do belek
Pod ściankami równoległymi do belek stropowych należy wykonać wzmocnione żebra stropu. Przyjmuje się, że obciążenie od ścianki rozkłada się na trzy żebra: 50% na żebro pod ścianką oraz po 25% na żebra sąsiednie. Jeżeli nośność żebra pod łącznym obciążeniem stropu jest niewystarczająca, to pod ścianką należy przewidzieć dwie belki lub je rozsunąć, i wykonać belkę żelbetową. Musi to być udokumentowane obliczeniowo, dlatego każdy przypadek obciążeń musi być rozpatrywany oddzielnie. Należy również pamiętać, że zgodnie z normą „EN 15037-1. Prefabrykaty z betonu. Belkowo- pustakowe systemy stropowe. Część 1. Belki”, przy sprawdzaniu dopuszczalnych ugięć, należy uwzględnić kolejność przykładania obciążeń stałych i czas jaki upłynął od zdjęcia podpór do momentu przyłożenia tych obciążeń.

5. Wieńce stropowe
Na obrzeżach stropów na ścianach nośnych i ścianach nośnych równoległych do belek należy wykonać wieńce żelbetowe o wysokości nie mniejszej niż wysokość stropu i szerokości co najmniej 12 cm. Zbrojenie wieńców powinno składać się co najmniej z trzech prętów o średnicy nie mniejszej niż 12 mm. Zaleca się stosowanie 4 prętów średnicy 12 mm. Strzemiona o średnicy 4,5 mm (6 mm) powinny być rozmieszczone co 25 cm. Pręty zbrojeniowe belek należy zakotwiczyć w wieńcach. Wieńce betonuje się równocześnie ze stropem. Przy rozpiętości stropu powyżej 6.0 m zaleca się wykonanie wieńca obniżonego. Dolna krawędź wieńca obniżonego powinna znajdować się powyżej 40 mm od spodu belki stropowej. Wieńce należy betonować łącznie z betonowaniem całego stropu.

6. Zbrojenie przypodporowe
Stosowanie zbrojenia przypodporowego wynika z normy PN-B/03264:2002 „Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie”. Brak zastosowania zbrojenia przypodporowego narusza wymagania wynikające z „Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” (Dz.U. Z 2002. Nr 75 poz. 690).
Dzięki zastosowaniu zbrojenia przypodporowego strop gęstożebrowy Teriva stanowi lepsze usztywnienie ścian konstrukcyjnych. Stanowi również zabezpieczenie przeciw zjawisku tzw. ścinania belek.

Stosowane do „dozbrojenia stropu” są:
+ siatki zaginane Z1 Z2. Z2. Wymiary zaginanych są dostosowane do rodzaju stropu,
+ siatki płaskie P1 i P2 z prętów 4,5–5 mm. Siatki P1 układane na ścianach wewnętrznych, symetrycznie do podpór. Najczęściej produkowane są o wymiarach 1,0*3,0 m. Oczka siatki to 15*15 cm lub 20*20 cm. Siatki P2 stosowane do zbrojenia przy ścianach zewnętrznych. Wymiary najczęściej stosowane to 65 cm* (150 do 300 cm.) W obu przypadkach jest stal zbrojeniowa żebrowana klasy A-IIIN.

7. Betonowanie stropu
Betonowanie stropu należy rozpocząć po ułożeniu belek, pustaków, po wykonaniu zbrojenia wieńców, żeber rozdzielczych i zbrojenia przypodporowego. Przed betonowaniem należy powierzchnię stropu oczyścić i polać wodą. Betonowanie należy prowadzić równomiernie na całej rozpiętości stropu, przesuwając się stopniowo w kierunku prostopadłym do belek. Klasa betonu – powinna wynikać z dokumentacji projektowej, jednak nie mniej niż klasa C 16/20, a wykonanie betonu powinno odpowiadać normie PN-EN 206-1:2003 i PN-B/06265:2004. Przy podawaniu betonu pompą należy beton rozprowadzać równomiernie, nie dopuszczając do miejscowego gromadzenia. Przy rozwożeniu betonu taczkami, należy poruszać się po ułożonych drewnianych pomostach. Wysokość nadbetonu wynosi w zależności od rodzaju stropu Teriva – od 3 do 4 cm.

8. Podstawowe parametry stropu Teriva 4,0/1 (orientacyjne)
1. zużycie betonu (nie wliczając wieńców): 7,2 m3 betonu na 100 m2 stropu,
2. zużycie pustaków: 6,7 szt./1 m2 stropu,
3. zużycie belek: 1,67 mb/1 m2 stropu,
4. zużycie stali: od 3,03 do 5,32 kg/1 m2 stropu.

9. Obciążenia
+ ciężar własny konstrukcji: 2,68 KN,
+ ścianki wykończeniowe: 1,29 KN,
+ ścianki działowe: 0,75 KN,
+ zmienne technologiczne: 1,5 KN.

10. Izolacyjność akustyczna
Strop Teriva I oraz Teriva 4.0/1 można zaliczyć do grupy IIa wg „Katalogu rozwiązań podłóg dla budownictwa mieszkaniowego i ogólnego”.

11. Odporność ogniowa
Przyjmuje się, że odporność ogniowa stropu typu Teriva I wynosi 1 godzinę (REI30), przy otynkowaniu dolnej powierzchni tynkiem cementowo-wapiennym o grubości 1,5 cm. Sprawy odporności ogniowej reguluje norma „PN-EN 13369:2004. Wspólne wymagania dla prefabrykatów betonowych” – pkt 4.3.4.1 do 4.3.4.3.

12. Opór cieplny stropu
Opór cieplny stropu bez warstw wykończeniowych wynosi – 0,37 m²K/W.

PODSTAWOWE BŁĘDY PRZY WYKONYWANIU STROPÓW TERIVA:

1. usuwanie podpór montażowych wcześniej niż 14 dni od momentu zabetonowania stropu,
2. nadmierne składowanie i transport materiałów na stropie wcześniej niż 14 dni od momentu zabetonowania stropu – bez użycia pomostów roboczych,
3. do wykonywania stropów stosowanie pustaków pękniętych, wyszczerbionych (pozorna oszczędność). Dodatkowo beton wylewa się przez nieszczelności styków,
4. układanie pustaków otwartych przy wieńcach, żebrach rozdzielczych – beton wlewa się do pustaków, osłabiając je,
5. bezpośrednie chodzenie podczas układania pustaków między belkami. Jest to niedopuszczalne i niebezpieczne,
6. unikanie (ze względów finansowych) stosowania zbrojenia przypodporowego tam, gdzie jest ono konieczne,
7. w przypadku zbyt małej ilości zamówionego betonu – przerywanie betonowania stropu i kończenie następnego dnia,
8. przy poziomowaniu podparcia montażowego stropu – nie uwzględnianie odwrotnej strzałki ugięcia przy stropach o rozpiętości powyżej 6,0 m,
9. niewłaściwa pielęgnacja betonu. Beton osiąga właściwą wytrzymałość pod warunkiem, że jest należycie pielęgnowany podczas wiązania i twardnienia. Pielęgnacja polega przede wszystkim na utrzymaniu wiążącej mieszanki w stanie wilgotnym, a także – na jej ochronie przed zamarznięciem. Zanim mieszanka zwiąże, stropu nie należy polewać silnym strumieniem wody, gdyż łatwo go w ten sposób uszkodzić.