Coraz częściej podczas budowy domu tradycyjne pustaki i cegły ceramiczne są wypierane przez bloczki silikatowe i lekkie materiały murowe: bloczki z betonu komórkowego, bloczki keramzytobetonowe, pustaki poryzowane, itp. Tego typu ściany wymagają jednak odpowiedniego przygotowania pod warstwy wykończeniowe – farby, tapety, ale też glazurę czy terakotę.
Doskonale sprawdzą się do tego tynki cementowo-wapienne, które mogą być stosowane na różnego rodzaju podłożach i w pomieszczeniach o różnorodnym przeznaczeniu, w tym w miejscach wilgotnych i mokrych. Ważne jednak, by podczas wyboru konkretnych rozwiązań zwracać uwagę na ich właściwości mechaniczne, dzięki którym można łatwiej i szybciej nałożyć tynk czy uzyskać dodatkowe korzyści, np. w postaci większej wydajności. Ekspert podpowiada na co zwracać uwagę dobierając tynk cementowo- -wapienny oraz o czym pamiętać podczas jego aplikacji, aby uzyskać trwały i estetyczny efekt końcowy.
TYNKI CEMENTOWO- -WAPIENNE – UNIWERSALNOŚĆ ZASTOSOWANIA I WYSOKA ODPORNOŚĆ
Tynki cementowo-wapienne to wciąż bardzo popularny sposób wykończenia ścian wewnętrznych. Ich ogromnym atutem jest fakt, że mogą być stosowane na różnych materiałach i nakładane zarówno ręcznie, jak i maszynowo, przy pomocy agregatu tynkarskiego. Tym samym doskonale sprawdzają się zarówno w nowych, jak i remontowanych budynkach, stanowiąc podłoże do dalszych prac: malowania, tapetowania, układania glazury czy terakoty. Ponieważ są paroprzepuszczalne, a dodatkowo mają zasadowy odczyn, który czyni je odpornymi na korozję biologiczną i zapobiega rozwojowi grzybów i alg na ścianach i sufitach, mogą być stosowane także w pomieszczeniach wilgotnych czy mokrych – od piwnicy, przez garaż aż po saunę czy basen. Dodatkowo, ze względu na obecność w składzie naturalnych surowców, takich jak cement, wapień, piasek i woda, nie mają szkodliwego wpływu na zdrowie.
„Tym co jeszcze wyróżnia tynki cementowo-wapienne od innych popularnych rozwiązań jest zawartość wapna oraz lekkiego kruszywa, która sprawia, że są one lżejsze niż tynki cementowe czy gipsowe, a dodatkowo sprężyste, przez co nie odkształcają się i nie ulegają uszkodzeniom w momencie gdy mury kurczą się i rozszerzają pod wpływem temperatury i wilgoci. Są też bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne, dlatego lepiej sprawdzają się w pomieszczeniach intensywnie użytkowanych, takich jak garaże czy klatki schodowe. Na rynku możemy znaleźć różnego rodzaju tynki cementowo-wapienne, w tym gotowe do użycia rozwiązania nowej generacji, produkowane w ściśle kontrolowanych warunkach i zawierające bezpieczne dla zdrowia dodatki uszczelniające. Dzięki temu są one trwalsze i dużo szybsze w przygotowaniu i aplikacji niż tradycyjne produkty, a dodatkowo pozwalają tworzyć warstwy wykończeniowe, które są estetyczne i bardziej odporne na uszkodzenia”.
WYBÓR ODPOWIEDNIEGO PRODUKTU KLUCZEM DO JAKOŚCI I EFEKTYWNOŚCI PRAC
Jednym z kluczowych aspektów, jakie należy wziąć pod uwagę wybierając konkretny tynk cementowo-wapienny, jest przeznaczenie pomieszczenia, w którym zostanie użyty. Mimo że są to produkty o wszechstronnym zastosowaniu, to choćby w przypadku miejsc narażonych na działanie wody czy wilgoci, takich jak piwnice czy garaże, konieczne będzie sięgnięcie po rozwiązania odporne na ich działanie. Nie bez znaczenia pozostaje też rodzaj materiału wykończeniowego, który zostanie położony na tynku – inne rozwiązania sprawdzą się w przypadku farby, tapety, płytek ceramicznych czy nowego tynku lub gładzi.
Podobnie sprawa ma się z materiałem z jakiego zostały wykonane ściany, a tu możliwości jest wiele: od cegły, przez bloczki z betonu komórkowego aż po ściany betonowe. Równie istotne dla przebiegu prac są właściwości mechaniczne wybranego produktu. Jeśli zależy nam na uniknięciu rys skurczowych warto zrezygnować z zapraw budowlanych przygotowywanych ze zgromadzonych składników na placu budowy i zastąpić je gotowymi produktami. Wykonawcy, którym zależy na jak najszybszym zakończeniu prac remontowo-budowlanych, powinni też zwrócić uwagę na właściwości aplikacyjne wybranego produktu, w tym wysoką przyczepność (≥0,3 N/mm2 ), która pozwala na zastosowanie tego samego tynku na ścianach i sufitach.
„Dzięki dobrym parametrom tynku, przy prawidłowym zastosowaniu nawet na powierzchniach betonowych i innych podłożach gładkich lub o niskiej nasiąkliwości, tynkarze unikną poprawek wydłużających prace wykończeniowe. Nie bez znaczenia dla jakości wykonanych prac wykończeniowych pozostaje też stopień uziarnienia tynku – jeśli będzie ono nieco grubsze niż w przypadku większości lekkich tynków dostępnych na rynku, np. do 0,7 mm, tynk po wyschnięciu uzyska większą twardość, co jest wskazane np. podczas późniejszego nakładania tapet. Z kolei koszt prac tynkarskich można obniżyć stawiając na rozwiązania o wysokiej wydajności – na rynku znajdziemy np. tynki o wydajności na poziomie 10–11 kg/ m2 /10 mm”.
JAK PRAWIDŁOWO APLIKOWAĆ TYNK CEMENTOWO-WAPIENNY?
Oprócz wyboru odpowiedniego tynku dla jakości i trwałości wykonanych prac równie istotna jest prawidłowa, zgodna ze sztuką aplikacja.
- Pierwszym krokiem jest odpowiednie przygotowanie ścian, które polega na określeniu przyczepności istniejącego podłoża (szczególnie gdy już jest pokryte np. farbą olejną, farbą klejową itp.). W przypadku już otynkowanych i pomalowanych ścian można to zrobić wykonując test „suchej dłoni” – po pocieraniu dłonią podłoża powinna ona być czysta, co pokazuje brak efektu kredowania. Następnie należy ponacinać powierzchnię nożykiem (nacięcia krzyżowe), co szczególnie w sytuacji odnawianego podłoża pokrytego farbami pozwoli ocenić jego przyczepność, a także stabilność.
- Kolejnym krokiem jest ocena chłonności (nasiąkliwości) podłoża, którą należy przeprowadzić zarówno w przypadku nowych, jak i istniejących już podłoży – w tym celu powinniśmy lekko je zwilżyć, np. za pomocą pędzla, aby stwierdzić jak szybko wchłania wodę. W sytuacji dużej chłonności niezbędne jest zastosowanie płynu gruntującego. Ocenie należy też poddać stan powierzchni, a w razie potrzeby usunąć ewentualne odspojenia, spękania oraz nierówności płaszczyzny.
- Nie można też zapominać o sprawdzeniu czy zachowane są piony oraz weryfikacji stanu istniejących tynków, aby wykluczyć ich osłabienia czy osypywanie się. Jeśli stwierdzimy obecność odspojeń należy je skuć i oczyścić ścianę. Do tego typu napraw można zastosować cementowe zaprawy naprawcze. W przypadku rys i spękań, o ile są drobne, wystarczy powiększyć je np. przez wydrapanie ostrym narzędziem i wypełnić zaprawą naprawczą lub drobnoziarnistym (uziarnienie do 0,7 mm) tynkiem cementowo-wapiennym.
- Na tym etapie dobrze też obejrzeć podłoże pod kątem istniejącej pleśni lub zagrzybienia i jeśli jest to konieczne, usunąć je.
- Jeśli stan podłoża pozwala na dalsze prace, możemy przystąpić do kolejnego etapu, jakim jest zwilżenie go wodą, której ilość powinna być uzależniona od jego chłonności.
- Następnie należy nanieść warstwę szczepną przy użyciu obrzutki tynkarskiej, tzw. szprycu. Przygotowując produkt należy unikać przelania wodą i zachować proporcje zgodnie z zaleceniami producenta. Struktura ułożonego materiału po wyschnięciu powinna mieć wygląd matowego baranka, a pokrycie powierzchni powinno być w przedziale minimalnym od 50%.
- Kolejny etap to nakładanie tynku, które powinno poprzedzić ponowne zwilżenie podłoża wodą. Tynk powinien być nakładany łatą typu „h”, a grubość warstwy nie powinna przekraczać 20 mm. Narzucony tynk należy wyrównać i doprowadzić do płaszczyzny przy użyciu łaty. W razie potrzeby wykonania grubszej warstwy tynku pierwszą warstwę należy „przeczesać” poziomo pacą zębatą i zostawić do wstępnego związania na około 24 godziny, a następnie układać druga warstwę. Po częściowym stwardnieniu tynk powinien być poddany zacieraniu w zależności od potrzeb: w przypadku gdy chcemy uzyskać tynk podkładowy, należy wykonać to na ostro przy pomocy pacy styropianowej lub drewnianej. Jeśli natomiast chcemy uzyskać tynk gładki (np. pod malowanie), musimy równomiernie zacierać go na gładko.
Artykuł pochodzi z
